CONTENTMENT: A COMMON POINT IN ISLAM AND CHRISTIANITY
CONTENTEMENT: UN POINT COMMUN DANS L'ISLAM ET CHRISTIANISME
CONTENTMENT IN CHRISTIANITY
CONTENTEMENT DANS LE CHRISTIANISME
1 Timothy 6 (New International Version)
6But godliness with contentment is great gain. 7For we brought nothing into the world, and we can take nothing out of it. 8But if we have food and clothing, we will be content with that…
6 C'est bien une grande affaire profitable que la piété unie au désintéressement, 7 car nous n'avons rien apporté en ce monde, comme nous n'en pouvons rien emporter. 8 Si nous avons nourriture et vêtement, nous nous en contenterons
17Command those who are rich in this present world not to be arrogant nor to put their hope in wealth, which is so uncertain, but to put their hope in God, who richly provides us with everything for our enjoyment. 18Command them to do good, to be rich in good deeds, and to be generous and willing to share. …
17 Aux riches du siècle présent prescris de n'être pas orgueilleux et de ne pas mettre leur espoir en des richesses instables, mais en Dieu, qui nous procure tout avec abondance pour que nous en jouissions, 18 de faire le bien, de devenir riches en bonnes oeuvres, de donner libéralement, de partager….
Philippians 4 (New International Version)
11I am not saying this because I am in need, for I have learned to be content whatever the circumstances. 12I know what it is to be in need, and I know what it is to have plenty. I have learned the secret of being content in any and every situation, whether well fed or hungry, whether living in plenty or in want.
11 Ce n'est pas à cause de mes besoins que je parle ainsi, car j'ai appris à me suffire avec ce que j'ai. 12 Je sais vivre dans le dénûment, et je sais vivre dans l'abondance. En tout et par tout j'ai appris à être rassasié et à avoir faim, à être dans l'abondance et à être dans la détresse.
Hebrews 13 (New International Version)
5Keep your lives free from the love of money and be content with what you have …
5 Que votre conduite soit exempte d'avarice, vous contentant de ce que vous avez;
16And do not forget to do good and to share with others, for with such sacrifices God is pleased. 17Obey your leaders and submit to their authority. They keep watch over you as men who must give an account. Obey them so that their work will be a joy, not a burden, for that would be of no advantage to you.
16 Et n'oubliez pas la bienfaisance et la libéralité; car Dieu se plaît à de tels sacrifices. 17 Obéissez à ceux qui vous conduisent, et ayez pour eux de la déférence, car ils veillent sur vos âmes comme devant en rendre compte, - afin qu'ils le fassent avec joie, et non en gémissant; ce qui ne vous serait pas avantageux. 18 Priez pour nous; car nous sommes assurés d'avoir une bonne conscience, voulant en toutes choses nous bien conduire.
CONTENTMENT IN THE HOLLY KURAN
CONTENTEMENT DANS L'ISLAM
8 - The Spoils Of War
26. And remember when you were few, deemed weak in the land, fearing lest people might carry you off by force, but He sheltered you and strengthened you with His aid and gave you of the good things that you may give thanks.
26. Et rappelez-vous quand vous étiez peu nombreux, opprimés sur terre, craignant de vous faire enlever par des gens. Il vous donna asile, vous renforça se Son secours et vous attribua de bonnes choses afin que vous soyez reconnaissants
27 - The Ant
19…. My Lord! grant me that I should be grateful for Thy favor which Thou hast bestowed on me and on my parents, and that I should do good such as Thou art pleased with, and make me enter, by Thy mercy, into Thy servants, the good ones.
19. … "Permets-moi Seigneur, de rendre grâce pour le bienfait dont Tu m'as comblé ainsi que mes père et mère, et que je fasse une bonne oeuvre que tu agrées et fais-moi entrer, par Ta miséricorde, parmi Tes serviteurs vertueux".
40. … This is of the grace of my Lord that He may try me whether I am grateful or ungrateful; and whoever is grateful, he is grateful only for his own soul, and whoever is ungrateful, then surely my Lord is Self-sufficient, Honored.
40. … "Cela est de la grâce de mon Seigneur, pour m'éprouver si je suis reconnaissant ou si je suis ingrat. Quiconque est reconnaissant. c'est dans son propre intérêt qu'il le fait, et quiconque est ingrat... alors mon Seigneur Se suffit â Lui- même et est Généreux".
73. And surely your Lord is the Lord of grace to men, but most of them are not grateful.
73. Certes, ton Seigneur est pourvoyeur de grâce aux hommes, mais la plupart d'entre eux ne sont pas reconnaissants.
31 - Luqman
14. And We have enjoined man in respect of his parents-- his mother bears him with faintings upon faintings and his weaning takes two years-- saying: Be grateful to Me and to both your parents; to Me is the eventual coming.
14. Nous avons commandé â l'homme [la bienfaisance envers] ses père et mère; sa mère l'a porté [subissant pour lui] peine sur peine: son sevrage a lieu â deux ans." Sois reconnaissant envers Moi ainsi qu'envers tes parents. Vers Moi est la destination.
Wednesday, April 1, 2009
Wednesday, January 21, 2009
Sense of Existence and Imagination
Nearness to God cannot be calculated. To be near to God is not to go up or down, but to escape from the prison of existence. The treasure of God lies in non-existence. You are deluded by existence. How could you understand what non-existence is?
MASNAVI III:4513-16
from RUMI - A Spiritual Treasury, compiled by Juliet MABEY
One World Pub. 2003
(P.S. RUMI = Mevlana Celaleddin-i Rumi)
"…psychological determinism. We can affirm fearlessly that if consciousness is a succession of determined physical facts it is entirely impossible for it ever to produce anything but the real. For consciousness to be able to imagine, it must be able to escape from the world by its very nature; it must be able by its own efforts to withdraw from the world. In a word it must be free. Thus the thesis of unreality has yielded us the possibility of negation as its condition. Now, the latter is possible only by the “negation” of the world as a whole, and this negation has revealed itself to us as the reverse of the very freedom of consciousness".
Jean-Paul Sartre: Basic Writings
from The Psychology of Imagination - Imagination and Consciousness
MASNAVI III:4513-16
from RUMI - A Spiritual Treasury, compiled by Juliet MABEY
One World Pub. 2003
(P.S. RUMI = Mevlana Celaleddin-i Rumi)
"…psychological determinism. We can affirm fearlessly that if consciousness is a succession of determined physical facts it is entirely impossible for it ever to produce anything but the real. For consciousness to be able to imagine, it must be able to escape from the world by its very nature; it must be able by its own efforts to withdraw from the world. In a word it must be free. Thus the thesis of unreality has yielded us the possibility of negation as its condition. Now, the latter is possible only by the “negation” of the world as a whole, and this negation has revealed itself to us as the reverse of the very freedom of consciousness".
Jean-Paul Sartre: Basic Writings
from The Psychology of Imagination - Imagination and Consciousness
Edited By Stephen Priest
Routledge, 2005
Thursday, January 15, 2009
TO TRANSCEND THE GLASS
Many times that I have stood in front of a toy seller’s shop, had this small boy in me wished to transcend the glass shield and reach out to one of the toys on the display. Although light can pass through the glass we can not. This feeling that you feel against the seperating property of a shield of glass, the feeling of powerlessness because of the inability to reach something you yearn for hurts me deeply. On the other hand, “one should not reach out to the things he is not able to catch” says our parents.
As the years pass by, notices one that our lives are divided with glass shields, a compartment next to another… Sometimes there exists nothing, not even a glass shield between. Somebody new born to this system of life does not notice these ‘glass’ compartments in the beginning, only till he tries to reach something he does not deserve…
To speak is a privelege of this type. When you look around everybody talks. It’s just as simple as happening by itself without any effort… But, when it is up to you to speak to a foreigner, to a teacher, to a supervisor or to one of your students or a farmer, just try and see what happens… One notices that it is not as simple as it looks to speak to others, just like does a small kid who tries to reach something higher than his own height…
Imagine a child aged around two years old! He can understand what’s going on around him. He keeps track of every close thing . He is even aware that he is a seperate being which owns its own life. But he cannot speak… An unseen shield of glass stops his voice to be heard when tries to speak… He is aware that he has a voice. He does not know what he cannot do. He tries to reach out to and touch things that only his words could touch. He fails. He does not succeed because there is an unseen transparent thing between. Indeed he tries to find what that is. At the end, he does find it. A few words come out of his mouth. Something like “mom, dad”… The foundations of the structure which have been laid underneath will help him stand up for the rest of his life. This is the name of the thing that stands between him and others: SELF.
Each person who succeeds to speak lives similar difficulties a couple of more times in their life. The most striking example of these situations is learning the first foreign language. Specially if one goes to a country of which language he does not know well and learns it slowly day by day like a small kid, this situation becomes quiet similar to the process in his very childhood. Psychological problems that may appear in people living abroad may have substantial relation with this phenomenon. If scrutinized, schizophrenia and other similar problems have some roots in this difficult period of life around 2 years old.
Many have English as a second language in Turkey. Unfortunately, as one of my visiting European colleagues has mentioned ‘Everybody speaks Turkish in Turkey, but all does so badly.’ Hence we are a society who can speak the second language not so good. OK, what happens if one tries to learn the 3rd and even 4th languages as many do in Europe? Unfortunately, the number of people who knows this, who has tried and succeeded are very few in Turkey compared to key European countries. When pushed to learn the 3rd language your second language begins to waver, you begin to forget some words etc… When pushing the 4th language the grammar difficulties in every language including your mother tongue may appear… You forget words, or mix languages using French words in English etc. Even worse is,you think you are speaking your native tongue when speaking an other language, your students although benefiting from this, politely make fun of it. The worst, because of not knowing which language to listen while passing people are speaking on the street you may think some Germans are speaking quiet good Turkish. The rest of your life, you hear French, German, English words in the noise that you hear…
Foreign language education is a strategically important subject in our country. Around our country lies Greek, Bulgarian, Serbian and other ex-Yuogoslavian, Romenic, Hungarian, Russian, Ukranian, Moldovian, Checnic, and other ex-Russian, Armenian, Persian, Arabic speaking countries. From the European perspective we have to count English, French, German, Italian and Spanish to name a few… Turkey can succeed against this great challenge by only good organization, planning and specialization, not by acts of good luck.
The complexity of the Turkish geography surrounded with oceans has created the obligation of a closed culture in a single umbrella language and culture. The physical largeness and the neessity to keep everything in order has caused the development of practices that may not be in parallel with Europe for many centuries…
Turkey tries to improve her relations with the European Union primarily for economical obligations. But similar to the child learning to speak for the first time Turkey has communication difficulties with Europe. The struggle to express her own concerns and convince her counterparts to give her deserved rights, is driving Turkey to redefine and find herself anew in the 21st century world. When mixed with the effort to reown her own culture coming from the past, the effort to transcend the invisible glass between Europe and Turkey, pushes the Turkish society to the limits of her cultural and sipiritual strengths. An adventure initiated by economical obligations is having much wider and unforeseen effects on our society driving her to the limits of healthy development.
As the years pass by, notices one that our lives are divided with glass shields, a compartment next to another… Sometimes there exists nothing, not even a glass shield between. Somebody new born to this system of life does not notice these ‘glass’ compartments in the beginning, only till he tries to reach something he does not deserve…
To speak is a privelege of this type. When you look around everybody talks. It’s just as simple as happening by itself without any effort… But, when it is up to you to speak to a foreigner, to a teacher, to a supervisor or to one of your students or a farmer, just try and see what happens… One notices that it is not as simple as it looks to speak to others, just like does a small kid who tries to reach something higher than his own height…
Imagine a child aged around two years old! He can understand what’s going on around him. He keeps track of every close thing . He is even aware that he is a seperate being which owns its own life. But he cannot speak… An unseen shield of glass stops his voice to be heard when tries to speak… He is aware that he has a voice. He does not know what he cannot do. He tries to reach out to and touch things that only his words could touch. He fails. He does not succeed because there is an unseen transparent thing between. Indeed he tries to find what that is. At the end, he does find it. A few words come out of his mouth. Something like “mom, dad”… The foundations of the structure which have been laid underneath will help him stand up for the rest of his life. This is the name of the thing that stands between him and others: SELF.
Each person who succeeds to speak lives similar difficulties a couple of more times in their life. The most striking example of these situations is learning the first foreign language. Specially if one goes to a country of which language he does not know well and learns it slowly day by day like a small kid, this situation becomes quiet similar to the process in his very childhood. Psychological problems that may appear in people living abroad may have substantial relation with this phenomenon. If scrutinized, schizophrenia and other similar problems have some roots in this difficult period of life around 2 years old.
Many have English as a second language in Turkey. Unfortunately, as one of my visiting European colleagues has mentioned ‘Everybody speaks Turkish in Turkey, but all does so badly.’ Hence we are a society who can speak the second language not so good. OK, what happens if one tries to learn the 3rd and even 4th languages as many do in Europe? Unfortunately, the number of people who knows this, who has tried and succeeded are very few in Turkey compared to key European countries. When pushed to learn the 3rd language your second language begins to waver, you begin to forget some words etc… When pushing the 4th language the grammar difficulties in every language including your mother tongue may appear… You forget words, or mix languages using French words in English etc. Even worse is,you think you are speaking your native tongue when speaking an other language, your students although benefiting from this, politely make fun of it. The worst, because of not knowing which language to listen while passing people are speaking on the street you may think some Germans are speaking quiet good Turkish. The rest of your life, you hear French, German, English words in the noise that you hear…
Foreign language education is a strategically important subject in our country. Around our country lies Greek, Bulgarian, Serbian and other ex-Yuogoslavian, Romenic, Hungarian, Russian, Ukranian, Moldovian, Checnic, and other ex-Russian, Armenian, Persian, Arabic speaking countries. From the European perspective we have to count English, French, German, Italian and Spanish to name a few… Turkey can succeed against this great challenge by only good organization, planning and specialization, not by acts of good luck.
The complexity of the Turkish geography surrounded with oceans has created the obligation of a closed culture in a single umbrella language and culture. The physical largeness and the neessity to keep everything in order has caused the development of practices that may not be in parallel with Europe for many centuries…
Turkey tries to improve her relations with the European Union primarily for economical obligations. But similar to the child learning to speak for the first time Turkey has communication difficulties with Europe. The struggle to express her own concerns and convince her counterparts to give her deserved rights, is driving Turkey to redefine and find herself anew in the 21st century world. When mixed with the effort to reown her own culture coming from the past, the effort to transcend the invisible glass between Europe and Turkey, pushes the Turkish society to the limits of her cultural and sipiritual strengths. An adventure initiated by economical obligations is having much wider and unforeseen effects on our society driving her to the limits of healthy development.
Thursday, December 11, 2008
CAMIN ÖTESİNE GEÇMEK
Annem Hacer Süheyla SARAL'a
Küçüklüğümde bir oyuncakçı dükkanının vitrini önünde durduğum çoğu kez uzanıp camı aşmak, beğendiğim bir oyuncağı almak istemişimdir. Oysa ışık aşsa bile bizler camın ötesine geçmek yeteneğine sahip değiliz. Bir camın ayırıcılığı karşısında duyulan bu duygu yapamamanın, erişememenin verdiği eziklik duygusu… Oysa, ‘büyükler’ imizin deyişi ile insan haketmediği yapamayacağı şeylere uzanmamalı.
Yıllar geçtikçe insan farkediyor ki yaşamımız cam perdelerle bölümlere ayrılmış, kutu kutu… Bazan arada cam bile yok. Yalnızca ilgililerin belirlediği ve kabul ettiği görünmeyen duvarlar var. Bu düzene yeni gelen bir kişi başlangıçta bu ‘cam’ kutuları fark etmiyor, ta ki elini ‘haketmediği’ bir şeye uzatıncaya kadar…
Konuşmak, işte bu tür bir ayrıcalık. Çevrenize bakıyorsunuz herkes birbiri ile konuşuyor. Sanki o kadar kolay bir şey, kendiliğinden o an oluyor gibi… Oysa, bir de iş başa düşüp, kendinizi bir yabancıya, bir öğretmene, bir üstünüze ya da öğrencinize, Pazar yerindeki bir manava anlatmağa çalışın bakalım, ne olacak…
Kişi başkalarını kolaylıkla gibi yaptığı konuşup derdini anlatmanın hiç te kolay bir iş olmadığını farkediyor, tıpkı boyunun yetmediği bir şeye uzanan küçük bir çocuk gibi…
İki yaş civarında bir çocuk düşünün! Çevresinde ne olup bittiğini anlıyabiliyor. Bir çok şeyi izliyor. Hatta artık belirli bir ölçüde kendinin ayrı bir varlık olduğunu, bir canı olduğunu anlıyor. Ama konuşamıyor…
Konuşmak istediğinde önünde görünmez bir cam var… Neyi yapamadığını bilemiyor. Uzanmağa dokunmağa çalışıyor sözcüklerinin erişip dokunabileceği şeylere, elini uzatıyor değmiyor. Arada görünmeyen bir şey var. Arada, onu ve çevresindeki dünyayı ayıran görünmeğen bir şey var. Onu bulmağa çalışıyor iki yaşındaki çocuk.
Sonunda, buluyor da… Basit birkaç söz su yüzüne çıkıyor. “Anne, baba” gibi… Altta temelleri atılan yapı ise artık ömür boyu onu ayakta tutacak… Bu kendi ile ötekiler arasındaki görünmeyen camın ismidir: BENLİK.
Konuşmağı başarabilen her yetişkin insan çocukluğunda aştığı bu güçlüğü ömründe birkaç kez daha yaşamak zorunda kalır. Bunların en çarpıcısı yabancı dil öğrendiği durumdur. Hele kişi dilini tam olarak bilmediği bir ülkeye gidip oranın dilini yavaş yavaş sonradan öğrenmek zorunda kalırsa bu durum tamamen çocukluğunda geçirdiği konuşmayı öğrenme sürecine benzer… Yurt dışında bulunan kişilerde görülen çeşitli ruhi rahatsızlıklarda bunun önemli bir payı var. Eğer dikkat edilirse, şizofreni vb önemli rahatsızlıklar da çocukluğun 2 yaş ve civarındaki zor döneminden kaynaklanır.
Ülkemizde çok sayıda kişi 2. dil olarak İngilizce’ye ‘sahip’tir. Maalesef Türkiye’ye iş için gelen Avrupa’lı bir misafirimizin dediği gibi ‘Türkiye’de herkes İngilizce konuşur fakat herkes İngilizceyi çok kötü konuşur’. Yani 2. dili kötü konuşabilen bir toplumuz. Peki, ya kişi Avrupa’da bir çok kişinin yapabildiği gibi 3. ve 4. dilleri öğrenmeğe kalktığında ne olur? Maalesef, bunu ülkemizde bilen, denemiş ve hatta başarmış olan insan sayısı Avrupa’ya oranla yok denecek kadar azdır. 3. dili öğrenmeğe başladığınızda 2. diliniz zorlanmağa başlar, bazı kelimeleri unutmağa başlarsınız vb.. 4. dilde ise ana diliniz dahil bütün dillerde gramer kuralları karışmağa başlar… Kelimeleri unutursunuz, Fransızca kelimeyi İngilizce konuşurken kullanırsınız vb. Daha da kötüsü İngilizce konuşurken Türkçe konuştuğunuzu zannedersiniz, öğrencileriniz sizi şamataya alır vb. En kötüsü, sokakta yürürken yanından geçtiğiniz kişileri hangi dilde dinlemeniz gerektiğinizi bilmediğinizden Almanca konuşan kişilerin yanından geçip size Türkçe laf atıldığını zannetmeğe başlarsınız. Ömrünüzün geri kalan kısmında gürültü duyduğunuzda İngilizce, Fransızca Almanca kelimeler kulağınıza çarpar…
Ülkemizde yabancı dil öğrenimi stratejik önemi olan bir konudur. Ülkemizin civarında Yunanca, Bulgarca, Yugoslavca, Romence, Macarca, Rusça, Çeçence vb.., Gürcüce, Ermenice, Farsça, Arapça dilleri var. Avrupa açısından ise, İngilizce, Fransızca, Almanca, İtalyanca, İspanyolca en azından gerekli… Türkiye bu boy ölçüşmeği kaynaklarının çok iyi organizasyonu, iş bölümü ve uzmanlaşma ile aşabilir.
Türkiye’nin coğrafyasının genişliği bu kadar karmaşık bir dil ve kültür yapısının içinde kendi içine kapanan bir büyük adanın zorunluluğundandır biraz da… Fiziki büyüklük ve düzen sağlamak zorunluluğu Avrupa Birliğinin prensiplerine uymayabilecek uygulamaların gelişmesini zorunlu kılmış tarih boyunca…
Türkiye öncelikle ekonomik zorunluluklar nedeni ile Avrupa Birliği ile ilişkilerini geliştirmeğe çalışıyor. Fakat tıpkı konuşmağı yeni öğrenen bir çocuk gibi Avrupa ile iletişim sıkıntısı içinde. Kendi derdini ifade etmek ve karşıdaki muhataplarımıza haklılığını kabul ettirmek çabası Türkiye’yi 21. yy dünyasında kendini yeniden tanımlamağa ve kendini yeniden bulmağa zorluyor. Aradaki camı aşmak çabası, geçmişten gelen kültürüne sahip çıkma, kendi benliğini bulmak çabası ile de birleşince Türk toplumu olağanüstü kültürel ve ruhsal zorlanmalara giriyor. Ekonomik zorunluluklar nedeni ile başlamış bir macera toplumumuzu hiç gerekmediği halde çok daha geniş boyutlarda zorlamakta.
Küçüklüğümde bir oyuncakçı dükkanının vitrini önünde durduğum çoğu kez uzanıp camı aşmak, beğendiğim bir oyuncağı almak istemişimdir. Oysa ışık aşsa bile bizler camın ötesine geçmek yeteneğine sahip değiliz. Bir camın ayırıcılığı karşısında duyulan bu duygu yapamamanın, erişememenin verdiği eziklik duygusu… Oysa, ‘büyükler’ imizin deyişi ile insan haketmediği yapamayacağı şeylere uzanmamalı.
Yıllar geçtikçe insan farkediyor ki yaşamımız cam perdelerle bölümlere ayrılmış, kutu kutu… Bazan arada cam bile yok. Yalnızca ilgililerin belirlediği ve kabul ettiği görünmeyen duvarlar var. Bu düzene yeni gelen bir kişi başlangıçta bu ‘cam’ kutuları fark etmiyor, ta ki elini ‘haketmediği’ bir şeye uzatıncaya kadar…
Konuşmak, işte bu tür bir ayrıcalık. Çevrenize bakıyorsunuz herkes birbiri ile konuşuyor. Sanki o kadar kolay bir şey, kendiliğinden o an oluyor gibi… Oysa, bir de iş başa düşüp, kendinizi bir yabancıya, bir öğretmene, bir üstünüze ya da öğrencinize, Pazar yerindeki bir manava anlatmağa çalışın bakalım, ne olacak…
Kişi başkalarını kolaylıkla gibi yaptığı konuşup derdini anlatmanın hiç te kolay bir iş olmadığını farkediyor, tıpkı boyunun yetmediği bir şeye uzanan küçük bir çocuk gibi…
İki yaş civarında bir çocuk düşünün! Çevresinde ne olup bittiğini anlıyabiliyor. Bir çok şeyi izliyor. Hatta artık belirli bir ölçüde kendinin ayrı bir varlık olduğunu, bir canı olduğunu anlıyor. Ama konuşamıyor…
Konuşmak istediğinde önünde görünmez bir cam var… Neyi yapamadığını bilemiyor. Uzanmağa dokunmağa çalışıyor sözcüklerinin erişip dokunabileceği şeylere, elini uzatıyor değmiyor. Arada görünmeyen bir şey var. Arada, onu ve çevresindeki dünyayı ayıran görünmeğen bir şey var. Onu bulmağa çalışıyor iki yaşındaki çocuk.
Sonunda, buluyor da… Basit birkaç söz su yüzüne çıkıyor. “Anne, baba” gibi… Altta temelleri atılan yapı ise artık ömür boyu onu ayakta tutacak… Bu kendi ile ötekiler arasındaki görünmeyen camın ismidir: BENLİK.
Konuşmağı başarabilen her yetişkin insan çocukluğunda aştığı bu güçlüğü ömründe birkaç kez daha yaşamak zorunda kalır. Bunların en çarpıcısı yabancı dil öğrendiği durumdur. Hele kişi dilini tam olarak bilmediği bir ülkeye gidip oranın dilini yavaş yavaş sonradan öğrenmek zorunda kalırsa bu durum tamamen çocukluğunda geçirdiği konuşmayı öğrenme sürecine benzer… Yurt dışında bulunan kişilerde görülen çeşitli ruhi rahatsızlıklarda bunun önemli bir payı var. Eğer dikkat edilirse, şizofreni vb önemli rahatsızlıklar da çocukluğun 2 yaş ve civarındaki zor döneminden kaynaklanır.
Ülkemizde çok sayıda kişi 2. dil olarak İngilizce’ye ‘sahip’tir. Maalesef Türkiye’ye iş için gelen Avrupa’lı bir misafirimizin dediği gibi ‘Türkiye’de herkes İngilizce konuşur fakat herkes İngilizceyi çok kötü konuşur’. Yani 2. dili kötü konuşabilen bir toplumuz. Peki, ya kişi Avrupa’da bir çok kişinin yapabildiği gibi 3. ve 4. dilleri öğrenmeğe kalktığında ne olur? Maalesef, bunu ülkemizde bilen, denemiş ve hatta başarmış olan insan sayısı Avrupa’ya oranla yok denecek kadar azdır. 3. dili öğrenmeğe başladığınızda 2. diliniz zorlanmağa başlar, bazı kelimeleri unutmağa başlarsınız vb.. 4. dilde ise ana diliniz dahil bütün dillerde gramer kuralları karışmağa başlar… Kelimeleri unutursunuz, Fransızca kelimeyi İngilizce konuşurken kullanırsınız vb. Daha da kötüsü İngilizce konuşurken Türkçe konuştuğunuzu zannedersiniz, öğrencileriniz sizi şamataya alır vb. En kötüsü, sokakta yürürken yanından geçtiğiniz kişileri hangi dilde dinlemeniz gerektiğinizi bilmediğinizden Almanca konuşan kişilerin yanından geçip size Türkçe laf atıldığını zannetmeğe başlarsınız. Ömrünüzün geri kalan kısmında gürültü duyduğunuzda İngilizce, Fransızca Almanca kelimeler kulağınıza çarpar…
Ülkemizde yabancı dil öğrenimi stratejik önemi olan bir konudur. Ülkemizin civarında Yunanca, Bulgarca, Yugoslavca, Romence, Macarca, Rusça, Çeçence vb.., Gürcüce, Ermenice, Farsça, Arapça dilleri var. Avrupa açısından ise, İngilizce, Fransızca, Almanca, İtalyanca, İspanyolca en azından gerekli… Türkiye bu boy ölçüşmeği kaynaklarının çok iyi organizasyonu, iş bölümü ve uzmanlaşma ile aşabilir.
Türkiye’nin coğrafyasının genişliği bu kadar karmaşık bir dil ve kültür yapısının içinde kendi içine kapanan bir büyük adanın zorunluluğundandır biraz da… Fiziki büyüklük ve düzen sağlamak zorunluluğu Avrupa Birliğinin prensiplerine uymayabilecek uygulamaların gelişmesini zorunlu kılmış tarih boyunca…
Türkiye öncelikle ekonomik zorunluluklar nedeni ile Avrupa Birliği ile ilişkilerini geliştirmeğe çalışıyor. Fakat tıpkı konuşmağı yeni öğrenen bir çocuk gibi Avrupa ile iletişim sıkıntısı içinde. Kendi derdini ifade etmek ve karşıdaki muhataplarımıza haklılığını kabul ettirmek çabası Türkiye’yi 21. yy dünyasında kendini yeniden tanımlamağa ve kendini yeniden bulmağa zorluyor. Aradaki camı aşmak çabası, geçmişten gelen kültürüne sahip çıkma, kendi benliğini bulmak çabası ile de birleşince Türk toplumu olağanüstü kültürel ve ruhsal zorlanmalara giriyor. Ekonomik zorunluluklar nedeni ile başlamış bir macera toplumumuzu hiç gerekmediği halde çok daha geniş boyutlarda zorlamakta.
Sunday, December 7, 2008
Monday, November 17, 2008
Le Papyrus d'Ani - The Book of Dead
Égyptien texte Translittération et traduction E.A. Wallis Budge
Je n'ai pas fait chaque jour et tous les travaux au-dessus de ce que je dois faire.
Not have I done each day and every works above what I should do [p 195].
Nicht habe ich getan jeden Tag und jede Werke über das, was ich tun sollte.
Hiç bir zaman bir günde yapmam gerekenden çok iş yapmadım.
Mai donner à ma bouche moi, mai je parle avec elle avant le grand dieu le seigneur de la pègre.
May be given to me my mouth, may I speak with it before the god great the lord of the underworld.
Mai werden, mir mein Mund, Mai Ich spreche mit ihr vor dem großen Gott der Herr der Unterwelt.
je n'ai pas fait mes voix hautain
not have I made haughty my voice
habe ich nicht gemacht hochmütige meine Stimme
sesimi yükseltmedim
je n'ai pas pollué l'eau
not have I fouled water
habe ich nicht verölt Wasser
suyu kirletmedim
je n'ai pas maudit Dieu
not have I cursed God
nicht habe ich verflucht Gott
Tanrıya küfretmedim
Je n'ai pas fait chaque jour et tous les travaux au-dessus de ce que je dois faire.
Not have I done each day and every works above what I should do [p 195].
Nicht habe ich getan jeden Tag und jede Werke über das, was ich tun sollte.
Hiç bir zaman bir günde yapmam gerekenden çok iş yapmadım.
Mai donner à ma bouche moi, mai je parle avec elle avant le grand dieu le seigneur de la pègre.
May be given to me my mouth, may I speak with it before the god great the lord of the underworld.
Mai werden, mir mein Mund, Mai Ich spreche mit ihr vor dem großen Gott der Herr der Unterwelt.
je n'ai pas fait mes voix hautain
not have I made haughty my voice
habe ich nicht gemacht hochmütige meine Stimme
sesimi yükseltmedim
je n'ai pas pollué l'eau
not have I fouled water
habe ich nicht verölt Wasser
suyu kirletmedim
je n'ai pas maudit Dieu
not have I cursed God
nicht habe ich verflucht Gott
Tanrıya küfretmedim
Thursday, June 26, 2008
HAVACININ DUASI
- Yücelerden yücesin,
Kimse bilmez nicesin,
Aziz Tanrı!
Sen anadan doğmadın,
Sen babadan olmadın,
Kimsenin rızkını yemedin,
Kimseye zulmetmedin.
Her yerde birsin,
Her yerde görürsün!
Birliğine sığındım Kadir Tanrı,
Medet senden!
Kara bulutlu göklere uçak sürerim,
İşimi rast getir!
Dede Korkut
Dede Korkut Hikayeleri – Kazılık Koca oğlu Yeğenek
Değiştirdiğim satır: Kara giysili kafirlere at sürerim
Dede Korkut’un bu hikayesinin konusu boy ölçüşmek. Verdiği dersler, eğer olağanüstü büyük bir güçlükle baş etmen gerekiyorsa ustalığı babadan oğula geçir, güçlü bir ekip kur, inancın güçlü olsun, tecrübeye değer ver…
Sanıyorum 3 ya da 4. okuyuşum Dede Korkut’u… Bu sefer yazılarımda, özellikle yabancı dil yazılarımda ve verdiğim konferans ve derslerde kullanmak üzere emniyet, güvenlik ve havacılıkla ilgili işe yarayabilecek tüm malzemeyi ayıklayıp bi kenara koydum. Yukarıdaki dua işte bu çalışmamın sonucu… Ha, bu arada, aynı hikayede geçen kilise yıkıp yerine cami yapmak fikrinin günümüzde geçerli olmayan bir fikir olduğu kanaatinde olduğumu da belirteyim!
Tabii, bu tür malzemeyi kullanırken teknik açıdan çok sağlam olmak ve ne yaptığını iyi bilmek gerekir, aksi takdirde bu güzelim şeylere zarar verirsiniz…
Kimse bilmez nicesin,
Aziz Tanrı!
Sen anadan doğmadın,
Sen babadan olmadın,
Kimsenin rızkını yemedin,
Kimseye zulmetmedin.
Her yerde birsin,
Her yerde görürsün!
Birliğine sığındım Kadir Tanrı,
Medet senden!
Kara bulutlu göklere uçak sürerim,
İşimi rast getir!
Dede Korkut
Dede Korkut Hikayeleri – Kazılık Koca oğlu Yeğenek
Değiştirdiğim satır: Kara giysili kafirlere at sürerim
Dede Korkut’un bu hikayesinin konusu boy ölçüşmek. Verdiği dersler, eğer olağanüstü büyük bir güçlükle baş etmen gerekiyorsa ustalığı babadan oğula geçir, güçlü bir ekip kur, inancın güçlü olsun, tecrübeye değer ver…
Sanıyorum 3 ya da 4. okuyuşum Dede Korkut’u… Bu sefer yazılarımda, özellikle yabancı dil yazılarımda ve verdiğim konferans ve derslerde kullanmak üzere emniyet, güvenlik ve havacılıkla ilgili işe yarayabilecek tüm malzemeyi ayıklayıp bi kenara koydum. Yukarıdaki dua işte bu çalışmamın sonucu… Ha, bu arada, aynı hikayede geçen kilise yıkıp yerine cami yapmak fikrinin günümüzde geçerli olmayan bir fikir olduğu kanaatinde olduğumu da belirteyim!
Tabii, bu tür malzemeyi kullanırken teknik açıdan çok sağlam olmak ve ne yaptığını iyi bilmek gerekir, aksi takdirde bu güzelim şeylere zarar verirsiniz…
Subscribe to:
Posts (Atom)
