Ermenilerin hemen hemen tümünün, Türkler, Kürtler ve
diğerlerinin büyük çoğunluğunun yapamadığı şey acıyı paylaşmak. Bu Anadolu insanına özgü bir zaaf. Öyle ki “Ateş düştüğü yeri yakar” diye bir
söz bile var.
Ermeniler uğradıkları kaybın büyüklüğü ve çevreyi buna ikna
etmekçabası ile yalnızca “propaganda” araçlarına başvuruyorlar. Dikkat ediniz konu hemen hemen tüm Ermeniler
acılarını anlatırken, Türk tarafına verdikleri acılara hiç değinmiyorlar. Oysa tek bir can bile kayıp olmamalı...
Hiç kimse yaptığı kötü şeyleri hatırlamak, anmak
istemiyor. Anadolu insanı tam bir
işlevsel unutkanlık içerisinde. Bu tür
unutkanlık kişinin ya da toplumun işine gelmeyen, menfaatine uymayan şeyleri
tamamen unutması, belleğinden silmesi.
Kişilerin ve toplumun olgun, dengeli, tutarlı ve iyi olması kendilerini
hem olumlu hem de olumsuz yönleri ile algılaması, duyması ile mümkün olur.
Acıyı paylaşınız.
Ali R+ SARAL
